Nawigacja
Aktualnie online
» Gości online: 1

» Użytkowników online: 0
Logowanie
Nazwa użytkownika

Hasło



Nie masz jeszcze konta?
Zarejestruj się

Nie możesz się zalogować?
Poproś o nowe hasło
Nawigacja
Goju Ryu - Gogen Yamaguchi
Na krótko przed śmiercią, w lipcu 1989 roku legendarny Gogen "Kot" Yamaguchi, twórca i światowy lider goju-ryu karate-do udzielił wywiadu, który stał się jego ostatnim. Został on przeprowadzony za pośrednictwem tłumacza w głównej kwaterze goju-ryu w Tokio.

Urodzony w 1909 roku Yamaguchi rozpoczął swoje studia karate w 1929, pod okiem renomowanego mistrza karate na Okinawie - Chojuna Miyagi. Później Yamaguchi połączył okinawskie goju-ryu swojego mistrza z elementami miękkich technik chińskich, jogi religii Shinto, tworząc w ten sposób nową formę goju-ryu i. Jego innowacje stworzyły typowy japoński styl. W 1934 roku zorganizował związek All-Japan Goju-Kai Kara te-do Association, który przez całe lata stał się silną i rozpowszechnioną na całym świecie organizacją. Istnieją sporne opinie, lecz niektórzy historycy utrzymują, że właśnie około 1935 lub 1936 roku Yamaguchi wynalazł formę wolnej walki karate, nazywaną jiyu-kumite (wolny sparring). Ta metoda uformowała zasady dla walk turniejowych. Jednak II wojna światowa przerwała jego rozwój. W 1939 roku Yamaguchi został wysłany do Mandżurii, jako oficer wywiadu, tam schwytany przez Rosjan i uwięziony do 1947 roku. Właśnie tam powstała legenda, która głosi, że w czasie próby ucieczki z niewoli rozbił betonowy masyw w ścianie, jednym uderzeniem łokcia.

Później nazwano go "Kotem", gdyż jego ruchy bardzo przypominały to zwierzę. Zyskał sobie prawie mityczny status poprzez wykonywanie różnych zadziwiających wyczynów, np. medytowanie pod lodowatym wodospadem w środku zimy.

Za swoje zasługi w sztukach walki, mistrz Yamaguchi został przed śmiercią udekorowany przez cesarza medalem Ranju-hosho (Błękitna Wstęga) i Piątym Orderem Zasługi. Z powodu swoich fizycznych wyczynów, podobnie jak Masutatsu Oyama, stał się już za życia legendą karate, a jego nazwisko widnieje jako jedno z największych, wśród mistrzów karate XX wieku.

Oto fragmenty wspomnianego na wstępie wywiadu. - Co cię skłoniło do rozwinięcia koncepcji wolnego sparingu? - Po wojnie (II światowej - przyp.) częścią mojego planu było przedstawienie sztuki karate dla publiczności tak, aby niektóre z umiejętności mogły być lepiej zrozumiane. Rozwinąłem ten typ wolnego sparringu, lecz teraz przemieniło się to w praktykę turniejową i straciło na prawdziwym znaczeniu budo (powiązany duchowo system sztuk walki - przyp.). Kumite dla prawdziwego budoka (praktykant budo - przyp.) wygląda inaczej. Proponuję ustalić różnice pomiędzy tym, co jest sportowym karate, a tym, co jest budo. Poważny budoka musi całkowicie odseparować sport od karate. Po pierwsze musi przyłożyć się do studiowania kata i bunkai (stosowanie ruchów kata - przyp.), gdyż wtedy przychodzi zrozumienie i podstawa ataku i obrony. Dopiero wtedy, po sporej liczbie studiów można zacząć praktykować kumite. Jeżeli zaczyna się naukę kumite bez odpowiedniego przygotowania, zrozumienia podstawowych umiejętności, to może być szkodliwe dla rozwoju - być ekspertem tylko w jednej rzeczy. Jest konieczne nauczyć się i zrozumieć wszystkie rzeczy. Walka i zdobywanie punktów nie ma nic do życia; życie i budo jest tym, z czym ja jestem powiązany. Droga budo nie jest po to, aby była potwierdzeniem zwyciężania. Do rzadkości należy przejście drogi prawdziwego artysty, który praktykuje budo. Wątpię, czy naprawdę wielu takich istnieje. - Czy poprzez praktykę budo można nauczyć się zrozumieć różnice pomiędzy umysłem, ciałem i duchem? -Tak. To są trzy różne rzeczy, lecz naszym celem jest zjednoczyć je wszystkie przez trening. Poprzez gyo (trening - przyp.) możemy to uczynić całkowicie. Kiedy starzejemy się i doświadczamy coraz więcej treningu nasze zrozumienie różnic pomiędzy umysłem, ciałem i duchem pogłębia się, ale w tym samym czasie staramy się zjednoczyć wszystkie trzy i oczy wiście nie ma żadnego ograniczenia dla tego rozwoju. Poprzez praktykowanie jogi (wschodnia praktyka łącząca zapisane pozycje i kontrolę oddechu - przyp.) również staje się to jaśniejsze, prawdziwe znaczenie słowa budo. Budo jest połączone z jakimś indywidualnym poszukiwaniem rzeczy. - Przez wiele lat poświęciłeś się studiowaniu i praktykowaniu zarówno jogi jak i karate.

Czy joga oferuje inną drogę duchową dla artystów sztuk wałki do zbadania? -Zasady jogi i budo są te same, zwłaszcza w początkowych i końcowych stadiach. Jeżeli mocno praktykuje się jogę lub mocno praktykuje się budo to osiągnięte cele będą te same. W jodze człowiek uczy się poruszać i działać w naturalny sposób, bez żadnego zainteresowania lub myślenia. Raczej bardziej niż myślenia o działaniu, lub myślenia o celu musimy nauczyć się osiągać stan "mugi" lub "nie myślenia". Jest to jedna z ról jogi, aby osiągnąć tą spontaniczność, tą "łatwość bez wysiłku" w działaniu. Bez wzbudzania naszych świadomych umysłów jesteśmy uwolnieni, aby działać nieprzerwanie i bez myślenia. Tak, więc ostatecznie nie ma żadnego myślenia w tym procesie. I to samo dzieje się u człowieka budo. Trzeba osiągnąć ten stan, gdzie nie ma wzbudzenia procesu świadomego myślenia. Po prostu spontaniczne działanie. We wczesnych stadiach tak jak w medytacji zen - człowiek siada i po jakimś czasie zaczyna od czuwać ból w nogach, etc. i odkrywa, że jest to bardzo trudne do zrobienia. Lecz po długiej praktyce to wszystko nie jest żadnym, dłuższym rozważaniem; czuje się i doświadcza tej "nicości". To jest stan "muga". Najpowszechniejszym dla ludzi do życia i działania jest stan "zatu-nen" jest to kondycja, gdzie nie posiada się żadnej koncentracji, żadnego skupienia, kondycja konfliktu. To jest to, co my musimy przejść poprzez praktykę jogi i budo.

- Czy joga jest w jakiś sposób podobna do praktyki kata w karate? - Tak, są podobieństwa pomiędzy nimi. Jeśli osiągniesz stan "muga", stan" nicości", to wtedy ciało będzie uwolnione. Tak również jest z praktykowaniem kata. Próbujemy osiągnąć ten stan. - Jakie jest znaczenie i cel kata w twojej opinii? - Każdy może kopać i uderzać ręką, ale nie każdy może wykonywać kata. To jest jedyna z rzeczy, które oddzielają artystę od siepacza. Kata daje jedną podstawę w zasadach ataku i obrony. Nigdy nie powinna być wykonywana tylko jako ruch. Jest to wartościowa metoda treningu i fundamentalna w zrozumieniu sztuki. Musi być wykonywana z założeniem, z realizacją i ze zrozumieniem znaczenia każdego ruchu. Kiedy ktoś uczy się kata musi używać wyobraźni, musi widzieć zbliżające się kopnięcia i uderzenia! Po takim treningu przez jakiś czas, później musimy zacząć zmieniać nasz sposób podejścia; to jest nie myśleć świadomie o ruchach. Kiedy studiujemy kata we wczesnych stadiach jest rzeczą ważną, aby całkowicie zrozumieć to, co robimy, kiedy to robimy. Lecz kiedy będziemy zaawansowani to ruch musi być naturalny i spontaniczny. Chociaż kata wydają się być wykonywane zawsze w ten sam sposób, to jednak, kiedy czynimy postępy nasze wyobrażenie o kata zaczyna się zmieniać. W goju-ryu mamy partykularny typ treningu, gdzie wykonujemy kata wyłącznie w naszych umysłach, używając tylko wyobraźni. Jest wykonywane na dwa sposoby: pierwszy wyobrażając sobie, że my sami wykonujemy je w subiektywnym sensie. Na przykład wyobrażamy sobie, że widzimy i czujemy to, co normalnie byśmy czuli i widzieli, gdybyśmy wykonywali kata. Drugi - możemy sobie wyobrażać, że patrzymy na siebie z góry - gdy je wykonujemy - z jakiegoś punktu widzenia.

- Jakie jest znaczenie i cel bunkai? - Bunkai jest podstawą wszystkich kata. Jest stworzone pierwsze, a potem ich serie są połączone razem, aby utworzyć kata. Zasadniczo celem bunkai jest wyjaśnienie znaczenia ruchów kata - w ten sposób bunkai i kata są nierozerwalne, Jest rzeczą bezużyteczną posiadać jedno bez drugiego, gdyż obie są równie ważne. - Czy gdy starzejemy się to duchowy aspekt kata-jego treningu-staje się coraz bardziej i bardziej oczywisty tylko dla tej sprawy, czy dla duchowych aspektów treningu sztuk walki w ogóle? - Gdy się starzejemy uwydatniają się zmiany z siły na technikę - dzieje się to w taki sposób, że możemy zdobyć te nieuchwytne rzeczy, które są prawdziwym znaczeniem. (Oto, dlaczego prawdziwe karate jest połączone z budo, a nie ze sportem czy zawodami. Rozwój charakteru wraz ze wzbogaceniem duchowym są częścią ścieżki budo jako fizyczne i mentalne umiejętności. Sportowe turnieje z przepisami, możliwościami i ograniczeniami; budo nie ma nic z tych rzeczy. W budo nie ma ograniczenia dla naszego rozwoju i zrozumienia, w budo wszystko jest możliwe! Jako budoka można iść głębiej i głębiej. Trzeba spędzić całe życie, aby to zrozumieć.

- Czy jest twoim życzeniem, aby sztuka karate była zachowana w taki sposób, w jaki tyją rozwinąłeś, czy też powinna być w przyszłości rozwinięta i uszlachetniona? - Powinna być w przyszłości rozwinięta, ale kierunek nie powinien być ugodowy, jeżeli pozostanie jako prawdziwe karate, wtedy tak. Chciałbym, aby to było w przyszłości rozwinięte. Jest jednak tylko kilku ludzi, którzy mogą zrozumieć prawdziwe znaczenie sztuk walki, to może być tylko szkodliwe, dlatego kto zechce to zmienić.